Kościół Farny
Historia
Pod koniec XIX wieku parafia liczyłą ok. 12 tyś. osób, natomiast kościół mógł pomieścić wtedy tylko 1 tyś. osób, więc ks. Wilhelm Szwarc rozpoczą starania o zbudowanie nowego kościoła. Na miejsce budowy wybrano wzgórze św. Rocha. Projekt kościoła został ukończony w 1896 roku przez J. Dziekońskiego. Wierni w 1898 roku uzyskali zgodę na rozbudowę istniejącego kościoła trwającą od 1900 do 1905 roku.
Architektura
Kościół wzniesiono w stylu neogotyku wiślano-bałtyckiego. W II połowie XIX wieku styl ten był uważany za egzemplifikację polskiego stylu narodowego. Kościół jest trzynawową budowlą z jednonawowym transeptem, rozplanowaną na motywie krzyża łacińskiego. Główny korpus dzieli się na cztery przęsła poprzeczne. Dodatkowe przęsło mieści się w części prezbiterialnej. Prezbiterium ma szerokość nawy głównej, oraz jest zamknięte pięciobocznie. Na osi naw bocznych znajdują się wieże.